Het scheppingsverhaal van Eth deel 4: Het kroningsfeest
Jaren waren verstreken en grootvader Schildpad, de koning van de Stam van de Reuzenschildpadden, was erg oud geworden. Hij was moe en wilde geen koning meer zijn. Hij wist dat zijn kleindochter Eth hem zou opvolgen want dat had ze gedroomd. Hij wist echter ook dat Eth nog niet klaar was voor het koningschap van de hele Stam, ze zou eerst koningin moeten worden van haar eigen volgelingen. Dat was ze eigenlijk al maar dat was nog niet officieel. Ze noemde haar volk ‘De Stam van Eth’.
Grootvader Schildpad kon niet meer zo lang wachten. Hij moest aftreden en stelde in de tussentijd een regent aan. Hij zou geduldig wachten tot zijn kleindochter zover was. Hij hoopte dat hij dat nog mocht meemaken.
Prinses Eth was nog jong maar erg volwassen voor haar leeftijd. Ze had een groot verantwoordelijkheidsgevoel, heel veel geduld en een bijzonder gevoel voor timing. Ze was klaar om koningin van haar Stam te worden. Het probleem was echter dat een volk een koningin én een koning nodig heeft. Eth had ook gedroomd dat Rodu koning zou worden. Samen zouden ze dan later regeren over de hele Stam van de Reuzenschildpadden. Maar Rodu was nog niet klaar voor de enorme verantwoordelijkheid die op zijn schouders terecht zou komen. Hij maakte zich zorgen: kon een koning regeren vanuit plezier en passie of moest hij dat opgeven en zou het allemaal heel zwaar worden?
Hager sprak vaak met Rodu. Ze wist dat hij samen met Eth hun volk moest leiden. Rodu wist het ook. Hij besefte dat er nog pijn zat, oude niet opgeloste pijn die hem tegenhield om zijn plek in te nemen.
Rodu ging naar Mili en zei: “Er is angst in mij. Wil je mij helpen bij het oplossen van deze pijn zodat ik mijn plek als koning in kan nemen?”
“Natuurlijk wil ik dat,” zei Mili en hij paste de wijze lessen toe die hij van Rodu zelf had geleerd. De leerling was de meester geworden van de nieuwe wijsheid.
Mili en Hager, die inmiddels ook meester was geworden in de nieuwe kennis, wisten dat Rodu nu klaar was om koning te worden van de Stam van Eth. Het was de taak van de meesters om de nieuwe koningin en koning te kronen. Maar er was ooit nog een meester geweest: Hinde Yvangk. Zij was één van de prinsessen die lang geleden was weggegaan. Om de nieuwe koning te kunnen kronen, moest zij haar toestemming geven. Waar was Yvangk? Mili ging op zoek naar Yvangk en vond haar. Zij gaf stilzwijgend haar goedkeuring. Het leek erop dat het tijd was voor het kroningsfeest!
Maar de wegen van Grote Geest zijn voor gewone stervelingen soms moeilijk te begrijpen. Grote Geest wist dat er in de nabije toekomst belangrijke ontwikkelingen zouden plaatsvinden die veel verantwoordelijkheden met zich mee zouden brengen. Hij wilde zeker weten dat Rodu klaar was voor zijn nieuwe taak.
Maar niet alleen Rodu, ook Mili en Hager moesten gereed zijn. Zouden zij naast hun nieuwe koningin en koning blijven staan of zouden zij, als puntje bij paaltje kwam, de verantwoordelijkheid toch te groot vinden? Dat moest getoetst worden. In alle sprookjes moet eerst een proef worden afgelegd voordat de nieuwe koning en koningin de troon mogen bestijgen. Er moet bij wijze van spreken een draak verslagen worden. Grote Geest verzon een test, die gelijk een goede voorbereiding was op het toekomstige koningschap van Eth en Rodu over de hele Stam.
Zoals jullie weten was de Stam van de Reuzenschildpadden heel groot en er waren veel verschillende talen. Als zij samen kwamen, maakten zij gebruik van de taal Britts. Eth, Rodu, Mili en Hager spraken dezelfde taal maar Mili was de enige die ook perfect Britts sprak. Om alle Reuzenschildpadden in de toekomst te kunnen bereiken, zou de wijsheid van Eth in het Britts vertaald moeten worden. Dat was veel werk en een belangrijke taak voor Mili, die daar eerlijk gezegd wel een beetje tegenop zag. Hager maakte zich daar zorgen over en vroeg zich af hoe ze Mili kon helpen.
Hager stuitte ook op weerstand van een stamlid van hun eigen taal: “Maak eerst maar eens alle lessen voor ons af,” zei hij. “Jullie zijn nog helemaal niet klaar voor het Britts, wij zijn eerst aan de beurt!” Hager schrok van deze aanval. Ze dacht aan Mili en vroeg zich af of dit stamlid gelijk had. Was het niet te vroeg om de wijsheid te gaan vertalen? Moesten ze niet eerst de leden van hun eigen taal alles leren wat er te leren viel? Ze sprak erover met Rodu.
“Wat!!!” zei hij boos, “Laten wij ons de wet voorschrijven door één stamlid? Wil jij dat?! Oké, als jij dat wilt dan wordt ik wel geen koning, ik vind het best!” Rodu vloog boos weg en liet Hager ontredderd achter. Dit was niet de bedoeling. Ze zocht Mili op en vertelde hem alles.
“Mili,” zei Hager, “Ik ben erin getrapt. Ik ben heel even gaan geloven in de illusies van afgescheidenheid en zwakte. Ik geloofde even dat wij anders waren dan de andere leden van de Stam van de Reuzenschildpadden omdat wij een andere taal spreken. Ik geloofde ook heel even dat wij te zwak waren voor deze taak, dat het te moeilijk voor ons zou zijn.”
“Ja”, zei Mili. “Ik ook. Ik was ook een beetje bang voor die verantwoordelijkheid.”
“Waar het om gaat”, zei Hager “Is dat niet alleen Rodu moet kiezen of hij zijn plaats als koning wil en kan innemen. Wij moeten zelf ook kiezen of wij naast hem willen blijven staan en of wij hem willen blijven steunen bij het uitvoeren van alle taken en verantwoordelijkheden die erbij komen. Willen wij dat?” Mili dacht na en zei toen met heel zijn hart: “Ik heb hier lang geleden al voor gekozen en ik kies nu weer, dus ja, ja, ja! Dit is wat ik wil!” Hager koos ook opnieuw met volle overtuiging om Rodu en Eth te blijven steunen in het belang van de toekomst van de hele Stam van de Reuzenschildpadden. Rodu was blij toen hij de beslissing van Mili en Hager hoorde en zei: “Ja, ik ben klaar om koning te worden!
De draak was verslagen. Eth en Rodu waren klaar voor de troon.
En zo geschiedde. Eth en Rodu werden koningin en koning van de Stam van Eth. Het volk vierde feest en Grote Geest zag dat het goed was.
Lees ook de eerdere delen van het Scheppingsverhaal van Eth:
