Verleen jij jezelf gratie?

Heb jij last van schuldgevoelens? Straf jij jezelf voor iets wat je hebt gedaan of voor iets dat je niet hebt gedaan maar waarvan je vindt dat je het had moeten doen? Dan heb je jezelf waarschijnlijk opgesloten in je eigen gevangenis. Als dat zo is, dan was dat vermoedelijk geen bewuste actie. Vaker is het zo dat je je vrijheden steeds meer hebt ingeperkt en je spontaniteit en je creativiteit hebt geblokkeerd. Je hebt je steeds meer afgesloten van de mensen die je liefhebt en bent onbereikbaar voor ze geworden. Net alsof je werkelijk in de gevangenis zou zitten. (Klik hier voor mijn blog ‘Waarom je vast zou houden aan een probleem).

Mijn eigen gevangenis

Ik heb zelf lang in mijn eigen gebouwde gevangenis gezeten. Ik heb jaren in Frankrijk gewoond met mijn gezin. Mijn huwelijk ging stuk en ik zat financieel volkomen aan de grond. Ik heb mijn kinderen achtergelaten bij mijn ex-man en ben terug gegaan naar Nederland. Het was een verschrikkelijk gevoel, zowel voor hen als voor mezelf. Ik had ons getraumatiseerd en voelde me geamputeerd. Ik voelde me heel erg schuldig en een hele slechte moeder. Ik had voor mezelf gekozen en niet voor hen. Ik was egoïstisch. Ik wilde therapeut worden, daarbij was er geen plek voor hen. Ik strafte mezelf hiervoor door me op te sluiten in mijn gevangenis. Mijn vonnis was levenslang.

De weg naar vrijheid Toch kon ik dat vonnis niet accepteren en ik nam de beste ‘advocaat’ in de arm: therapeut Ronald Duchateau, grondlegger van de Emotieve Therapie. Ik volgde bij hem de procestherapie en hoopte dat hij me kon helpen me vrij te pleiten. Het hielp, ik realiseerde me welke impact mijn schuldgevoel op de relatie met mijn kinderen had. Ik had mezelf van ze afgesloten. Ik zat immers in de gevangenis en was daardoor niet makkelijk bereikbaar voor ze. Stukje bij beetje liet ik het schuldgevoel los en stond ik mezelf meer vrijheden toe en kwam ik uit de gevangenis. Ik ging open en de relatie met mijn kinderen verbeterde. Ze kwamen allebei ook weer terug naar Nederland. Mijn dochter woonde een tijd bij mij en we waren heel hecht. We haalden de verloren jaren in. Na een aantal jaren gaf ze aan dat ze op zichzelf wilde gaan wonen. Nog wat later overleed mijn moeder en kreeg ik een erfenis. Ik kon een huisje kopen. In dat huisje was geen plaats voor mijn dochter. Er was maar één slaapkamer. “Doe het maar,” zei ze. “Ik wil toch het huis uit.”

Recidive

Ik kocht het huis. Met mijn dochter ging het snel bergafwaarts. Ze kwam weer enorm met zichzelf in de knoop. Hoe had ik haar nogmaals in de steek kunnen laten? Het was mijn schuld dat het niet goed met haar ging. Ik had haar gehertraumatiseerd. Ik sloot mezelf weer op in de gevangenis. Recidive wordt streng bestraft. Totdat Ronald mij vroeg: “Wanneer ga jij jezelf vergeven?” Ik realiseerde me dat ik het mezelf niet toestond om de lading van schuld los te laten omdat ik vond dat ik mijn straf verdiende. Deze toestemming moest ik mezelf bewust verlenen. Dat kon ik doen uit liefde voor mijn kinderen. Hoe kun je een band houden met je kinderen als je zelf in de gevangenis zit? Ik moest verantwoordelijkheid nemen voor wat ik had gedaan. Mijn dochter nam zelf ook haar verantwoordelijkheid. Ze vond een woning en zocht hulp. Zij was volwassen en realiseerde zich dat zij zelf ook haar eigen werkelijkheid schiep op basis van haar eigen emotionele ladingen, overtuigingen en patronen.

Ladingen maken deel uit van een patroon. Op het moment dat je de ladingen weghaalt, kun je uit de gevangenis.

De gevangenisdirecteur

Sommige mensen staan zichzelf echter nog niet toe om helemaal vrij te zijn. Ze mogen hun cel uit en misschien af en toe een weekendje op verlof maar uiteindelijk blijven ze ervan overtuigd dat ze hun straf zullen moeten uitzitten. Een specifieke lading, die ik de gevangenisdirecteur noem, houdt hen tegen om werkelijk vrij te kunnen zijn.

In de maatschappij is de enige die een gevangene gratie kan verlenen de koning. In mijn metafoor is de koning het ego. Het ego moet zichzelf zijn straf kwijtschelden. Dan pas gaat de gevangenisdirecteur opzij.

Op het moment dat je buiten de gevangenis bent, loop je natuurlijk het risico gestigmatiseerd (afgewezen) te worden en kun je natuurlijk opnieuw ‘de fout’ in gaan. Je kunt ook blijven hangen in je gewoontepatronen waardoor je jezelf uiteindelijk weer opsluit. Je kunt echter ook besluiten dat je nu een leven gaat leiden waarin je jezelf gaat bevestigen en manifesteren vanuit liefde voor jezelf en anderen. Je hebt je keuzemogelijkheden terug.

Advocaat nodig?

Verleen jij jezelf gratie of heb jij net als ik een ‘advocaat’ nodig om je daarbij te begeleiden? Klik dan hier voor een overzicht van emotief therapeuten.