Kernovertuiging
Ik kom nog even terug op het afwijzen van jezelf, waar ik in een vorige blog aan refereerde.Het afwijzen van jezelf is een ernstige vorm van agressie. Trauma’s die aan deze afwijzing vooraf zijn gegaan, zijn al lang geleden, maar je doet jezelf het trauma iedere dag opnieuw aan. Niet één keer, nee het is een continue stroom van gedachten over jezelf dat je niet goed bent zoals je bent. Het is een kernovertuiging geworden en die kan klinken als: “Ik ben niets waard.” “Ik ben niet belangrijk.” “Ik mag er niet zijn.” “Ik doe het verkeerd.” Er zijn legio van dit soort overtuigingen en dit soort overtuigingen doen pijn.
Aan de basis van zo’n kernovertuiging liggen de trauma’s, bijvoorbeeld als je na je geboorte ter adoptie bent aangeboden (“Ik mag er niet zijn”) of als je een gehandicapt broertje hebt en jij dus weinig aandacht kreeg en steeds te horen kreeg dat je niet moest zeuren omdat je van geluk mocht spreken dat je gezond was (“Ik ben niet belangrijk”) of als je uit een ‘briljante’ familie komt en het gevoel hebt gekregen daar niet aan te kunnen tippen (“Ik ben dom”).
Die trauma’s geven ladingen waaruit patronen ontstaan in het dagelijks leven die deze kernovertuiging steeds bevestigen. Met een overtuiging als “Ik mag er niet zijn” zal je jezelf niet snel laten zien. Integendeel, je trekt je terug en maakt je onzichtbaar. Daardoor zullen anderen je niet opmerken, je vergeten en wordt je overtuiging dat je er niet mag zijn bevestigd en denk je “Zie je wel, ik mag er niet zijn.” Door jezelf onzichtbaar te maken, maak je als het ware je eigen afwijzing waar en bevestig je keer op keer je kernovertuiging.Dus moet je jezelf laten zien om van die overtuiging af te komen. Maar dat gaat niet zomaar want de overtuiging zit vast in ladingen en ladingen geven een automatisch reactiepatroon, bovendien creëer je afweermechanismen tegen ladingen om ze niet te voelen, want ze doen pijn.
De Emotieve Therapie is ontwikkeld door te kijken en te luisteren naar cliënten. Het is niet bedacht en daarna toegepast. Nee, cliënten hebben de therapie gemaakt. Ze hebben het gevoelscentrum ontdekt en de manier waarop dit de ladingen kan neutraliseren, maar ze hebben ook aangegeven dat er volgordes zijn in het behandelen van dit soort overtuigingen. Je kunt niet direct de lading van de kernovertuiging neutraliseren omdat er nog afweermechanismen tegen die lading zijn. Die moeten eerst behandeld worden. Dat doen we in de eerste drie sessies. De angst-, de boosheid en de verdrietsessie. De afweer is dan bijvoorbeeld boosheid naar de ander waardoor je bij je eigen ladingen weg blijft door de ander de schuld te geven, of angst voor de ladingen waardoor je bij jezelf weg gaat en dissocieert, of verdriet waardoor je de energie niet hebt om iets met de ladingen te doen of een slachtofferrol ontwikkelt.
Na deze sessies werken we met het Innerlijk Kind dat de kernovertuiging heeft ontwikkeld. Het heeft innerlijke critici gemaakt van zijn vader en moeder. Die innerlijke critici houden hem nog steeds voor dat hij er niet mag zijn, ook al zeggen zijn ouders dat al lang niet meer of zijn ze misschien al dood. Hij doet het nu zichzelf aan. De cliënt heeft de overtuiging nog en leeft ernaar. De innerlijke critici worden in deze sessie ontmanteld. De verbinding in liefde met deze innerlijke critici, die het gezicht hebben van de ouders en voelen als de ouders, wordt hersteld, waardoor de basis voor de cliënt wordt gelegd om in staat te zijn zich te verbinden met anderen in het dagelijks leven.
Daarna wordt de verbinding met zichzelf hersteld in de eigenwaardesessie. Oordelen naar zichzelf en oordelen naar de ander (projecties) worden hier behandeld.
Na deze sessie is de verbinding met het hier en nu aan de orde. Pas als de cliënt de mogelijkheid heeft herwonnen om zich te verbinden, kan de kernovertuiging onder de problematiek vandaan gehaald worden. Als je het eerder doet, komt het ego in opstand. Er is dan namelijk nog geen nieuwe basis gemaakt. De kernovertuiging was de basis waarop de cliënt zijn leven heeft gebouwd. Als je die weghaalt zonder dat er een nieuw fundament is, stort als het ware zijn wereld in. Dat staat het ego niet toe.
Na het maken van het nieuwe fundament, kun je gaan bouwen aan je nieuwe wereldbeeld. Om dat te kunnen doen, moet je gaan oefenen met nieuw gedrag. Ineens merk je dat je je laat zien en horen. Dat is spannend, want het ego houdt nog rekening met de afwijzing, maar je merkt dan ook dat je andere reacties krijgt van andere mensen. Je wordt niet meer vergeten. En het belangrijkste: Je vergeet jezelf niet meer.
