Het Scheppingsverhaal van Eth, deel 11: Herinneren

Koningin Eth had haar Stam samengebracht bij Zilver-Kloof in het Land van Vuur en IJs. Een jaar geleden waren ze in Mooi-Vallei aangekomen waar het Land van Mu was herrezen na de grote vulkaanuitbarsting.

Zilver-Kloof was het paradijs op aarde. Diep onder de indruk keken de dieren om zich heen naar het indrukwekkende landschap. Het water in de kloof was het helderste wat ze ooit hadden gezien en schitterde in zilveren, blauwe en groene kleuren. Lichtgevend en levend. Aan beide zijden van de kloof werden reusachtige rotspartijen en watervallen afgewisseld met vrije uitzichten over de velden en de bergen in de verte.

De bijeenkomst duurde twee weken en daarom bouwden de dieren onderkomens voor zichzelf van steen en turf om zich te beschermen tegen de regen en de wind. Er vonden allerlei spelen en festiviteiten plaats en iedere avond was er een groot feestmaal.

Op de derde dag riep koningin Eth, de Reuzenschildpad, haar Stam bijeen aan de rand van Zilver-Kloof. Het late zonlicht reflecteerde in allerlei kleuren in het water en weerscheen op ieders gezicht. Ze namen plaats in de luwte van een paar grote rotsen.

Eth glimlachte en keek naar de dieren. Ze zag Alar, de Hond, Mawi, het Damhert, Dovcra, het Roodborstje, Annbi, de Koningsgier en nog veel meer dieren. Ze heette iedereen van harte welkom. “Wat ben ik blij dat we samen zijn op deze bijzondere plek. Zilver-Kloof is ontstaan doordat twee aardplaten uit elkaar bewegen. De kloof loopt door het midden van het land en de twee delen verwijderen zich steeds meer van elkaar. Dat geldt niet voor ons volk, integendeel, deze plek zorgt juist voor verbinding, wij komen hier om samen te zijn, net als de bewoners van het Land van Vuur en IJs. Lang, lang geleden organiseerden de noorderlingen hier al hun jaarlijkse Nordmannfesten.

Ik heb jullie hier bijeen geroepen, omdat ik jullie heb beloofd meer te vertellen over eenheid, over tijd en ruimte die niet bestaan. Over de dualiteit van het ego die goed en kwaad nodig heeft om de wereld te begrijpen. Ik wil jullie op deze plek ook vertellen over bewustzijn. Bewustzijn komt uit Zilver-Kloof en wordt net als deze kloof steeds groter."

Eth pakte het grote Orakelboek en begon voor te lezen: “Ieder van ons wordt in volledige harmonie geboren. Je kunt die harmonie onmogelijk verlaten, zelfs niet als je sterft. Je kunt er niet bij weg, maar je kunt het wel negeren. Je kunt denken dat het er niet is en jezelf er blind voor maken en vervolgens maak je je steeds meer blind voor al je andere eigenschappen. Met de grote vrijheid die onze geest heeft, kunnen we afdwalen van deze innerlijke harmonie. We kunnen het vergeten, er niet in geloven of onze vrije wil gebruiken om het te ontkennen. Door onze vrije wil kunnen we onszelf en de ander slecht vinden en ons schuldig voelen of schuld op een ander projecteren. Schuld bestaat niet en straf dus ook niet. Er bestaat geen karma waarvoor straf gegeven wordt, tenzij je gelooft dat er misdaden zijn waarvoor je moet boeten. Dat heeft ook te maken met het feit dat tijd niet bestaat. Alles vindt plaats op hetzelfde moment en er is geen oorzaak en gevolg. Gelijktijdig betekent niet dat er een afgeronde, perfecte toestand is. Alles gebeurt nog steeds in dit unieke moment.

Af en toe vangen we een glimp op van de harmonie in de ander, namelijk als wij liefhebben. Daarna komt ons ego met zijn gedachten over goed en kwaad en over schuld en in veel gevallen sneuvelt dan de liefde.

Nadat Eth deze woorden had uitgesproken, trilde de grond. Angstig keken de dieren om zich heen. De aarde brak open en een stroom van zilveren water daalde neer over de Stam van Eth. Bewustzijn verlichtte de groep.

Eth zei: “De Iedereen-Geiser is uitgebarsten. Hierdoor kunnen wij ons onze volledige harmonie herinneren. We kunnen ons bewust worden dat tijd en ruimte, goed en kwaad niet bestaan. Hierdoor kunnen we zelf de pijn, die in ons aanwezig is, in het moment helen. Dat wat vergeten is, moet worden herinnerd.”