"Zou je dat nou wel doen?"
“Zou je dat wel doen?!” Het is de stem van mijn moeder. We hebben daar vaak ruzie over gehad. Ik verweet haar dan dat ze altijd zo negatief doet, als ik haar over nieuwe plannen en activiteiten vertel. Dat ze meteen beren op de weg gooit, in plaats van blij voor me te zijn of mijn enthousiasme te delen. Eigenlijk was ik boos op mezelf: “Waarom laat ik mijn enthousiasme door haar woorden temperen en mezelf zo makkelijk uit balans duwen?!” Angst is me niet vreemd. In mijn leven heb ik er dikwijls voor gekozen om bepaalde dingen uit de weg te gaan, relaties verbroken omdat ik me niet durfde te verbinden en geweldige mensen daarmee uit mijn leven laten lopen. Ik ben te lang werk blijven doen, dat weliswaar veilig is maar niet mijn passie, waardoor het me meer energie kost dan voldoening oplevert en mijn ontwikkeling als ondernemer stil is blijven staan. Toen ik in 1997 met vrienden een leuk feestje organiseerde, kreeg ik van hen al als feedback: “Jij hebt voor elk draaiboek een dubbeldik rampenplan!” “Zou je dat wel doen?!” Je bent het product van je opvoeding. En van je ervaringen. De stem van mijn moeder was mijn ‘innerlijke criticus’ geworden. In mijn achterhoofd. Ik zie alle beren op de weg. Ook die in de bosjes. “Ja maar, wat nou als…?!” Daar heb ik flink last van gehad en anderen met mij. De Emotieve procestherapie heeft me in dat opzicht veel goeds gebracht: als het gaat om mijn onverwerkte ervaringen een plek geven en het loslaten van filters en overtuigingen, die er voor zorgden dat ik een beperkte waarneming van de werkelijkheid had. Na de procestherapie sta ik vervolgens voor de uitdaging van ‘het doorbreken van gewoontepatronen’: ingesleten gedrag dat heel vertrouwd is maar al lang niet meer functioneel. En van 'oefenen met nieuw gedrag’: dingen die voorheen voor mij niet mogelijk waren, die nu nog buiten mijn comfortzone liggen en me daarom flinke stress geven. Maar het zijn ook de dingen die ik écht wil en ook ga doen, omdat het past bij wie ik ben en het ervoor zorgt dat ik mezelf én mijn dromen zal manifesteren! Ik kom er steeds meer achter dat angst eigenlijk helemaal niet bij mij past: mijn glas is meestal half vol en anders kan het bijgevuld worden. Afgelopen juni heb ik met dezelfde vrienden opnieuw een feestje van de grond getild. De organisatie verliep dit keer van begin tot eind heel relaxt. Ik heb geen beren gezien, wel erg genoten van plannen uitvoeren en met fantastisch resultaat! Vorige week heb ik met mijn werkgever afgesproken dat ik met ingang van 1 september een dag per week minder ga werken en dus een kwart van mijn salaris inlever. Eén van mijn collega’s vraagt belangstellend: “Oh, draait je praktijk al zo goed?!” Wat ik hoor is: “Zou je dat wel doen?!” Damn: wat vind ik het spannend om een deel van deze zekerheid op te geven! Het is een bewuste keuze om nu in actie te komen. Om in dit geval éérst ruimte te maken, zodat ik tijd en vooral energie overhoud om mijn praktijk verder te ontwikkelen. Zodat er meer klanten komen en ik met mijn omzet mijn salaris kan compenseren. En ondertussen bezig zijn met wat ik écht leuk vind! Afgelopen vrijdag heb ik mezelf voor mijn verjaardag een business coach voor 3 maanden cadeau gedaan, naar aanleiding van een webinar dat ik die ochtend heb gevolgd. Vervolgens heb ik 2 nachten wakker gelegen waarom ik in vredesnaam zo impulsief zoveel geld uitgeef. Terwijl mijn hoofd nog eens herhaalt: “Zou je dat wel doen?!”, kom ik tot de conclusie dat mijn handelen vooral gebaseerd is op een goed gevoel. Deze coach, Ninke van der Leck, en wat ze mij in en om haar programma aanreikt past helemaal bij me. Ik ben nog geen week bezig en het heeft me nu al 2 nieuwe business ideeën opgeleverd. En een flinke dosis enthousiasme! Ik word uitgedaagd om in mogelijkheden te denken. En vooral om groots te gaan denken! Ik voel me super gemotiveerd en energiek. “Groei = leven!” “Zou je dat wel doen?!” Nou en of!!
